Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ στο Πρόχωμα Θεσσαλονίκης

Την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013, στις 7μ.μ,

στο Πολιτιστικό Κέντρο Προχώματος,

θα γίνει ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση.
 
ΘΕΜΑΤΑ:

α) ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ; ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Ομιλητής: Χρήστος Λάσκος(μέλος της Κ.Ε ΣΥΡΙΖΑ)
 
β) ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ομιλητής:Χρήστος Ρώσσιος 
(συντονιστής Ν.Ε Β΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο


Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και την ήττα του φασισμού και του ναζισμού και να που γινόμαστε μάρτυρες σχεδόν παντού στην Ευρώπη της ανόδου της άκρας δεξιάς. Όμως, ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι βλέπουμε να εμφανίζονται και να αναπτύσσονται στα δεξιά αυτής της άκρας δεξιάς δυνάμεις καθαρά νεοναζιστικές που, σε μερικές περιπτώσεις (Ελλάδα, Ουγγαρία,…) ριζώνουν στη κοινωνία συγκροτώντας κινήματα λαϊκά, μαζικά, ριζοσπαστικά, ρατσιστικά, εξαιρετικά βίαια και πογκρομικά με διακηρυγμένο στόχο την καταστροφή κάθε συνδικαλιστικής, πολιτικής και πολιτιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, τη συντριβή κάθε αντίστασης των πολιτών, την άρνηση του δικαιώματος στη διαφορετικότητα και την –ακόμα και φυσική- εξόντωση των «διαφορετικών» και των πιο αδύναμων.

Όπως και στις δεκαετίες του 1920 και 1930, γενεσιουργός αιτία αυτής της νεοφασιστικής απειλής είναι η βαθειά οικονομική, κοινωνική, πολιτική καθώς και ηθική και οικολογική κρίση του καπιταλισμού που, με πρόσχημα την κρίση του χρέους, εξαπολύει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο, στις ελευθερίες και στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενάντια σε όλες και όλους τους «από κάτω»! Εκμεταλλευόμενες τους φόβους των προνομιούχων απέναντι στον κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης, τη ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων τάξεων που έχει σμπαραλιάσει η κρίση και οι πολιτικές δρακόντειας λιτότητας, καθώς και την απελπισία των περιθωριοποιημένων και εξαθλιωμένων ανέργων, η άκρα δεξιά και κυρίως οι νεοναζιστικές και νεοφασιστικές δυνάμεις αναπτύσσονται σε όλη την Ευρώπη. Αποκτούν μαζική επιρροή στις μάζες των απόκληρων που στρέφουν συστηματικά ενάντια στους παραδοσιακούς και σύγχρονους αποδιοπομπαίους τράγους (στους μετανάστες, στους μουσουλμάνους, στους Εβραίους, στους ομοφυλόφιλους, στους Ρομά, στα άτομα με αναπηρία…) καθώς και ενάντια στα κοινωνικά κινήματα, στις οργανώσεις της αριστεράς και στα εργατικά συνδικάτα.

Η επιρροή και ο ριζοσπαστισμός αυτής της άκρας δεξιάς δεν είναι ο ίδιος παντού στην Ευρώπη. Ωστόσο, η γενίκευση των πολιτικών δρακόντειας λιτότητας έχει ως συνέπεια η άνοδος της άκρας δεξιάς να συνιστά ήδη ένα φαινόμενο σχεδόν γενικευμένο. Το συμπέρασμα είναι ευνόητο: Το γεγονός ότι η ορμητική άνοδος της άκρας δεξιάς και η ανάδειξη ενός εξαιρετικά βίαιου μαζικού νεοφασισμού δεν είναι πια η εξαίρεση του ευρωπαϊκού κανόνα, αναγκάζει τους αντιφασίστες αυτής της ηπείρου να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις, δηλαδή σαν ευρωπαϊκό πρόβλημα!

Όμως, αυτή η διαπίστωση δεν είναι αρκετή αν δεν προσθέσουμε ότι η πάλη ενάντια στην άκρα δεξιά και στο νεοναζισμό αποτελεί ένα κατεπείγον καθήκον. Πράγματι, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η νεοφασιστική απειλή είναι ήδη τόσο άμεση ώστε να αναβαθμίζει την αντιφασιστική πάλη σε μάχη εντελώς πρώτης προτεραιότητας, με διακύβευση τη ζωή ή το θάνατο της αριστεράς, των εργατικών οργανώσεων, των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, των αξιών της αλληλεγγύης και της ανεκτικότητας, του δικαιώματος στη διαφορετικότητα. Ο ισχυρισμός ότι έχει αρχίσει ένας αγώνας δρόμου ενάντια στη ρατσιστική και νεοφασιστική βαρβαρότητα αντιστοιχεί εφεξής σε μια πραγματικότητα που επαληθεύεται καθημερινά στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων…

Με δεδομένο το βάθος της κρίσης, το μέγεθος των κοινωνικών ερειπίων που αυτή προκαλεί, την ένταση της πολιτικής πόλωσης, την αποφασιστικότητα και την επιθετικότητα της άρχουσας τάξης, τη σημασία των ιστορικών διακυβεύσεων της υπό εξέλιξη αναμέτρησης και την έκταση της ανόδου των ακροδεξιών δυνάμεων είναι προφανές ότι η αντιφασιστική πάλη συνιστά μιαστρατηγική επιλογή που απαιτεί οργανωτική σοβαρότητα και μακροπρόθεσμη πολιτική και αγωνιστική επένδυση. Κατά συνέπεια, ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να συνδέεται στενά με την καθημερινή πάλη ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και το σύστημα που τις γεννάει.

Για να είναι αποτελεσματική και να απαντάει στις προσδοκίες του πληθυσμού, η αντιφασιστική πάλη πρέπει να είναι ενωτική και δημοκρατική, να είναι έργο των ίδιων των λαϊκών μαζών. Για να γίνει αυτό κατορθωτό, πρέπει οι ίδιοι πολίτες να οργανώσουν τον αντιφασιστικό τους αγώνα και την αυτοάμυνα τους στις γειτονιές και στους τόπους εργασίας τους. Ταυτόχρονα, για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο αγώνας δεν πρέπει να περιοριστεί να πολεμά μόνο κάποια πτυχή αυτής της φαιάς πανούκλας αλλά να είναι συνολικός, αντιπαρατιθέμενος στην άκρα δεξιά και στο νεοφασισμό παντού όπου εμφανίζεται το δηλητήριο του ρατσισμού και της ομοφοβίας, του σοβινισμού και του μιλιταρισμού, της λατρείας της τυφλής βίας και του εκθειασμού των θαλάμων αερίων του Άουσβιτς. Με λίγα λόγια, για να είναι μακροπρόθεσμα αποτελεσματική, η αντιφασιστική πάλη πρέπει να προτείνει έμπρακτα ένα άλλο όραμα της κοινωνίας, διαμετρικά αντίθετο από εκείνο που προτείνει η άκρα δεξιά. Δηλαδή, μια κοινωνία θεμελιωμένη πάνω στην αλληλεγγύη και στην ανεκτικότητα, στην άρνηση της ανδροκρατίας, στην απόρριψη της καταπίεσης των γυναικών και στο σεβασμό του δικαιώματος στη διαφορετικότητα, στο διεθνισμό και στην απόλυτη προστασία της φύσης, στην υπεράσπιση των ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αξιών.

Αυτό το ευρωπαϊκό αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να είναικληρονόμος των μεγάλων αντιφασιστικών παραδόσεων της ηπείρου μας! Για να γίνει αυτό δυνατό, θα πρέπει να βάλει τις βάσεις ενός κοινωνικού κινήματος με μόνιμες δομές, με καθημερινή δραστηριότητα, που θα εισδύει σε όλη τη κοινωνία, και θα οργανώνει σε αντιφασιστικά δίκτυα τους πολίτες ανάλογα με το επάγγελμα, τον τόπο κατοικίας και τις ευαισθησίες τους, που θα δίνει μάχη σε όλα τα μέτωπα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και θα επωμίζεται πέρα για πέρα το καθήκον της ακόμα και φυσικής προστασίας των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, των μεταναστών, των Ρομά, των εθνικών μειονοτήτων, των μουσουλμάνων, των Εβραίων και των ομοφυλοφίλων, όλων εκείνων που συστηματικά πέφτουν θύματα του κρατικού ρατσισμού και του φασιστικού υποκόσμου.

Επειδή λοιπόν η ανάγκη για αντιφασιστική κινητοποίηση σε ευρωπαϊκή κλίμακα γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο πιεστική, για αυτό και καλούμε στη συγκρότηση ενός Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Κινήματος ενωτικού, δημοκρατικού και μαζικού, ικανού να αντιμετωπίσει και να νικήσει τη φαιά πανούκλα που σηκώνει κεφάλι στην ήπειρό μας.

Αυτή τη φορά, η ιστορία δεν πρέπει να επαναληφθεί!

NO PASARAN!



* Το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας ενωτικής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας που βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη σε πολλές χώρες της ηπείρου μας. Αν και μοναχική στα πρώτα της βήματα, αυτή η πρωτοβουλία βρίσκει απροσδόκητα μεγάλη απήχηση καθώς φαίνεται ότι έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να απαντήσει σε ένα φλέγον πρόβλημα: εκείνο της μαζικής αντίστασης στη συνεχώς εντεινόμενη ακροδεξιά και νεοφασιστική απειλή όχι –πια- μόνο στην Ελλάδα ή στην Ουγγαρία, αλλά δυστυχώς σχεδόν σε όλη την Ευρώπη!

Ενωτική συνάμα και ριζοσπαστική, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία δεν κρύβει το φιλόδοξο στόχο της: Τη δημιουργία ενός μαζικού ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος μακράς διάρκειας ικανού να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τις αντιφασιστικές διαθέσεις των πολιτών, συντονίζοντας ταυτόχρονα τις ήδη υπάρχουσες –κάθε λογής- αντιστάσεις στην ανερχόμενη απειλή της Φαιάς Πανούκλας.

Ίσως λοιπόν να μην είναι τυχαίο ότι, στους λίγους μήνες ζωής που μετράει, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη του συνόλου της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς στις δυο χώρες με το μαζικότερο αντιμνημονιακό κίνημα, στην Ισπανία και στη Σλοβενία. Ανάμεσα στους υποστηρικτές της αναφέρουμε, εντελώς ενδεικτικά, τον Κάγιος Λάρα, Γενικό Συντονιστή της ισπανικής Ενωμένης Αριστεράς αλλά και τον Κεν Λόουτς, τον Γάλλο φιλόσοφο Ετιέν Μπαλιμπάρ αλλά και τον εκπρόσωπο του κινήματος 15Μ των Ισπανών Αγανακτισμένων Ιβάν Αγιάλα, τον Ολιβιέ Μπεζανσενό του γαλλικού ΝΡΑ αλλά και τον Γενικό Γραμματέα της ισπανικής Ένωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Λουίς Αθόμπαλ Μονφόρτ, τις Γυναίκες με τα Μαύρα του Βελιγραδίου αλλά και την αντιπρόεδρο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Μαϊτέ Μόλα ή τους επικεφαλής της βρετανικής Coalition of Resistance, το Γραμματέα της ΚΚ του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Βίτσα ή τον ομόλογό του της ιταλικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Πάολο Φερρέρο. Και επίσης, κόμματα, οργανώσεις, και κινήματα τόσο διαφορετικά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ισπανοί Οικολόγοι σε Δράση, η σλοβένικη ομοσπονδία Ενώσεων Βετεράνων Παρτιζάνων, η γαλλική IntersyndicaleAntifasciste που συσπειρώνει τα μεγάλα γαλλικά συνδικάτα, τα Ισπανικά εναλλακτικά συνδικάτα βάσης ConfederacionIntersindical, οι κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των αριστερών εθνικιστικών κομμάτων της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων, βουλευτές της γερμανικής Die Linke, η ισπανική Αντικαπιταλιστική Αριστερά, ακόμα και δημοκρατικές οργανώσεις, κινήματα και αγωνιστές από χώρες όπως η Λευκορωσία, η Κροατία, η Ρωσία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Ουκρανία ή η Πολωνία…

Για υπογραφές υποστήριξης: www.antifascismeuropa-ellada.gr

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις η καθαριότητα Θερμαϊκού πέρασε στους ιδιώτες εργολάβους


του Ακτιβιστή


Οι σφραγισμένες (ταχυδρομικά σταλμένες ή και οι προσωπικά κατατεθειμένες) προσφορές  από τους εργολάβους καθαριότητας  τελικά υποβλήθηκαν σήμερα στην επιτροπή παραλαβής (και αξιολόγησης;).
Η ανησυχία των διοικούντων με επικεφαλής τον Δήμαρχο κ. Αλεξανδρή μήπως και ακυρωθεί από

τους εργαζόμενους η διαδικασία ήταν ολοφάνερη. Γι' αυτό και για ακόμη μια φορά προσέφυγε σε κλήση ισχυρής αστυνομικής δύναμης, η οποία παραβρέθηκε (ασπιδοφόρα και οπλισμένη) περιφρούρησε το δημαρχιακό μέγαρο και αναπτύχθηκε και εντός αυτού ώστε να αποκλειστεί οποιοσδήποτε κίνδυνος.
Οι εργαζόμενοι που έκαναν στάση εργασίας αντιτιθέμενοι στην παραχώρηση της καθαριότητας σε ιδιώτες δυστυχώς δεν ήταν αρκετοί. Και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα απουσίαζαν (  γιατί άραγε;) αλλά και η ΠΟΕ-ΟΤΕ έλαμψε δια της απουσίας της.
Σε συζητήσεις με τους εργαζόμενους που κάναμε διαπιστώσαμε πως η κινητοποίηση μάλλον έγινε για την τιμή των όπλων. Η έκβαση της μάχης ήταν από πριν καθορισμένη(;).
Η καθαριότητα στον Θερμαϊκό περνάει λοιπόν για ένα χρόνο, με τίμημα 1.077.883,17 € στους εργολάβους.


Οι ερωτήσεις που θέσαμε στον Γενικό Γραμματέα κ. Λευτέρη Κεραμιδάκη, όπως γιατί δεν προχώρησε η διοίκηση στην αγορά με leasing καινούργιου στόλου απορριμματοφόρων (το κόστος είναι μικρό αναλογικά με τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττονται) απαντήθηκαν με τον γενικό αφορισμό πως δεν είμαστε ποτέ σίγουροι αν η κεντρική εξουσία θα μας δώσει το πράσινο φως για πρόσληψη προσωπικού (5μηνίτες, 8μηνίτες κλπ). Σε όποιες ενστάσεις προσπαθήσαμε να θέσουμε υπήρχε η ανταπάντηση της τροχοπέδης της κυβερνητικής πολιτικής που αντιτίθεται παρά βοηθάει στην περιφερειακή αυτοδιοικητική ανάπτυξη.

Τελικά κατατέθηκαν τέσσερις σφραγισμένες προσφορές. Μικρή σημασία ίσως έχει το όνομα του εργολάβου που θα επιλεγεί. Τα χρήματα είναι σαφώς πολλά για την καθαριότητα κομματιού του Δήμου για χρονικό διάστημα ενός χρόνου. Οι ελπίδες της διοίκησης να κερδίσει δημοσκοπικά και ψηφοθηρικά το χαμένο έδαφος λόγω της άθλιας κατάστασης από τα σκουπίδια που πνίγουν τον Δήμο, πλέον εναποτίθενται στους ιδιώτες επιχειρηματίες καθαριότητας.




Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Μεγάλη επιτυχία της ομιλίας του Δημ. Βίτσα στον δήμο Θερμαϊκού (video)

Σε μια κατάμεστη αίθουσα από μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ  Θερμαΐκού πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ η ομιλία του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής κ.Δημήτρη Βίτσα ο οποίος ανέλυσε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που έρχεται όπως τόνισε χαρακτηριστικά.
Παραβρέθηκαν στην εκδήλωση η βουλευτής Β΄Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμανατίδου ο Αντιδήμαρχος Θέρμης Σ.Φάμελος και πολλοί αυτοδιοικητικοί μεταξύ των οποίων οι Μαυρομάτης-Οικονομίδης-Μπαλασάς-Μήλιος-Μισαλέμης-Κουκουρίγκος καθώς και ο γραμματέας του Δήμου Κεραμιδάκης.
 
το βίντεο είναι απο το ΤΣΟΥΝΑΜΙ dtsiaouss.blogspot.com

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Με αφορμή μια επέτειο

Του Δημήτρη Γιατζόγλου από την ΑΥΓΗ

Πριν από 24 χρόνια, 9 Νοεμβρίου του 1989, η πτώση του τείχους στο Βερολίνο συγκλόνιζε τον κόσμο και σημάδευε ανεξίτηλα την Αριστερά, συμβολοποιώντας μια ήττα ιστορικής κλίμακας προαναγγέλλοντας τις σαρωτικές αλλαγές που ακολούθησαν.

Η πτώση μάς σφράγισε όλους. Και τη δική μας Αριστερά, που από τη δεκαετία του '60 επιχειρούσε να απαλλαγεί από την ταύτιση με τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ανιχνεύοντας τη δυνατότητα ανανέωσης του σοσιαλιστικού προτάγματος και ενός διαφορετικού δρόμου υπέρβασης του καπιταλισμού. Περισσότερο ίσως από την άλλη, που έσπευδε να οχυρωθεί πίσω απ' το «εμείς τα λέγαμε», δηλώνοντας μάλλον την ανακούφισή της˙ ή από εκείνη που εξακολουθούσε να τρέφεται από τη μακάρια πίστη στη δικαίωση της ιστορικής νομοτέλειας.

Δεν ήταν μόνο η οδύνη της ήττας και η καταθλιπτική αίσθηση του τέλους ενός ιστορικού κύκλου, που έκλεινε μέσα σε ερείπια ελπίδων και βεβαιοτήτων, αυτό που βιώναμε. Ήταν ταυτόχρονα η απώλεια προσανατολισμού, μέσα σ' ένα περιβάλλον που άλλαζε με φρενήρεις ρυθμούς, η αμηχανία και η ανημπόρια μπροστά στη θριαμβευτική επέλαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα, το άγχος της κατανόησης και της ανανέωσης των ερμηνειών. Ήταν, εν τέλει, όλα αυτά μαζί, που συνυφαίνονταν και παρόξυναν την κρίση των αριστερών ταυτοτήτων, όλων χωρίς εξαίρεση - κομμουνιστικών, σοσιαλδημοκρατικών, ακροαριστερών.

Έκτοτε και μέχρι σήμερα, πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για εκείνα τα γεγονότα που μας συγκλόνισαν και για τις συνέπειές τους. Η Αριστερά αναστοχάστηκε και αναμοχλεύτηκε, διασπάστηκε και μεταμορφώθηκε, επιχείρησε να ανασυνταχθεί. Και ως προς την ανασύνταξη προτάθηκαν διαφορετικοί δρόμοι, που οδήγησαν σε νέες διαιρετικές τομές. Μιλώ για το δικό μας καταγωγικό ρεύμα της ανανεωτικής, ευρωκομμουνιστικής Αριστεράς που όφειλε (και ενδεχομένως θα μπορούσε) «να αναλάβει την ευθύνη διαχείρισης του ιστορικού κενού», εμμένοντας στις αξιακές και θεωρητικές καταβολές της. Δεν τα καταφέραμε - συνολικά και συνεκτικά.

Ένα τμήμα αφομοιώθηκε σταδιακά σ' έναν ξεθυμασμένο σοσιαλδημοκρατισμό. Εξέλαβε τη χειραφέτηση από τα στερεότυπα του «μαρξισμού - λενινισμού» ως ριζική άρνηση ιδεών, εννοιών και προταγμάτων, χωρίς τα οποία η Αριστερά αυτοκαταργείται. Προσχώρησε στην αντίληψη ότι ένα διπολικό σχήμα «Κεντροδεξιάς» - "Κεντροαριστεράς", στο οποίο ο ριζοσπαστισμός της Αριστεράς είναι βαρίδι και περιττή πολυτέλεια, μπορεί να απορροφήσει το σύνολο των αντιθέσεων μιας κοινωνίας. Επέλεξε τη φυγή στο ιδεολογικό πεδίο ενός ρηχού εκσυγχρονισμού και στο πολιτικό πεδίο ενός «μετρημένου» (δηλαδή ασπόνδυλου και ανώδυνου) μεταρρυθμισμού. Συντάχθηκε -άμεσα η έμμεσα- με τη θεωρία και την πρακτική της άρνησης των διακρίσεων Αριστεράς - Δεξιάς, θεωρώντας τες ένα αναχρονιστικό κατάλοιπο που βραχυκυκλώνει τη «δημοκρατία των συναινέσεων».

Ένα άλλο τμήμα, αυτό που κατά κύριο λόγο εκφράζεται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε τη ανασυγκρότηση της αριστερής ταυτότητας με ραχοκοκαλιά ένα νέο ριζοσπαστισμό. Τα πράγματα δεν ήταν και δεν είναι εύκολα και εδώ. Πολλές φορές ο ριζοσπαστισμός αυτός μοιάζει να νοσταλγεί έναν αρχαϊκό επαναστατικό λόγο. Άλλες φορές υποκύπτει σ' έναν εύκολο αναγωγισμό της ιδεολογίας και της πολιτικής στην ταξικότητα. Αδυνατεί να «μεταφραστεί» σ' ένα ηγεμονικό και ενοποιητικό πολιτικό πρόγραμμα. Οδηγεί στην αμυντική περιχαράκωση, υποτιμώντας την αξία και την αποτελεσματικότητα μιας κουλτούρας διαλόγου. Εντούτοις το εγχείρημα αυτό παραμένει το μοναδικό πεδίο πολιτικής αναγέννησης της Αριστεράς και επαναθεμελίωσης μιας κριτικής θεωρίας του υπάρχοντος.

Μας αρκεί αυτό; Η επέτειος της πτώσης έρχεται να μας υπενθυμίσει πως όχι. Διότι το 1989 δεν κατέρρευσαν μόνο τα πεντάχρονα πλάνα, ο μονοκομματικός ολοκληρωτισμός, η σταλινική τρομοκρατία. Κατέρρευσε μαζί και ένας τρόπος να σκεφτόμαστε το μέλλον και να το προδιαγράφουμε μέσω της πολιτικής πράξης. Δηλαδή η ιδέα του σοσιαλισμού.

Ορισμένοι βεβαίως αισθάνονται απαλλαγμένοι από ένα φορτίο, μια διανοητική όχληση. Διότι, αν η αναφορά στον σοσιαλισμό παραπέμπει σε μια παρωχημένη ολιστική θεωρία της ιστορικής κίνησης, στην οποία μάλιστα κατοικοεδρεύει ένας λανθάνων αντιδημοκρατικός ολοκληρωτισμός, τότε το «μεταρρυθμιστικό σχέδιο» είναι απλούστερο και επιτρέπει συγκλίσεις: εξανθρωπισμός του καπιταλισμού από τις ακρότητες της αγοράς, «ισότητα ευκαιριών», φιλελεύθερη δημοκρατία χωρίς περιττές ιδεολογικές συγκρούσεις.

Για μας όμως, η αδυναμία να σκεφτούμε το «πέραν» και το «μετά» του καπιταλισμού (να το σκεφτούμε και να μιλήσουμε με όρους πολιτικού σχεδίου και όχι ως τελετουργική αναφορά) συνιστά ένα σοβαρό πολιτικό έλλειμμα και ένα κενό ταυτότητας. Και το έλλειμμα αυτό δεν αφορά μόνο το μέλλον. Μας εμποδίζει να σκεφτούμε και να δράσουμε συνεκτικά μέσα στο παρόν της κρίσης. Υποβιβάζει τον στρατηγικό σκοπό σε αφηρημένο ηθικό ιδανικό, αποκομμένο από τις υπαρκτές υλικές προϋποθέσεις του. Δεν επιτρέπει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες, ισχυρές συναισθηματικές ταυτίσεις με τις υποτελείς τάξεις.

Με το έλλειμμα αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αναμετρηθούμε άμεσα. Να μιλήσουμε ανοιχτά, σπάζοντας αυτή την αμηχανία της αποσιώπησης, η οποία αίρεται μόνο στα πανηγυρικά, συνεδριακά σώματα, ως συμβατική ομολογία πίστης. Να συνομιλήσουμε με την κοινωνία και τους πολίτες για τις δυσκολίες και τις ιστορικές διαψεύσεις μας, αναζητώντας τους τρόπους συνάρθρωσης των σημερινών αγώνων με τον στρατηγικό στόχο. Να υποκινήσουμε προβληματισμούς και αναζητήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μεταξύ κομμάτων, κοινωνικών κινημάτων, συνδικάτων.

Μήπως αυτό συνιστά έναν ιδεολογικό βολονταρισμό που μας αποσπά από το επείγον της συγκυρίας; Είναι πιθανό. Αλλά εξίσου πιθανό είναι, ότι χωρίς αυτόν, η Αριστερά κινδυνεύει να βυθιστεί και πάλι στη σιωπή της Ιστορίας. Όπως το 1989.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

στα "μουλωχτά" από τον Δήμο, Διανομή δωρεάν τυριών από πρόγραμμα της ΕΕ

απο τον ακτιβιστή


Διαβάζουμε στο blog tsounami πως ξεκίνησε σήμερα  Τετάρτη στον Δήμο Θερμαϊκού  η δωρεάν διανομή τυριών Π.Ο.Π.  (Γραβιέρα  14.400 Kgr  και  Κασέρι 17.000 Kgr) στους εγκεκριμένους φορείς υλοποίησης σύμφωνα με το πρόγραμμα 2013. Και μάλιστα παραθέτει και φωτογραφία δικαιούχων που έσπευσαν στο χώρο των ιατρείων στην οδό Ανθέων όπου γινόταν η διανομή και παρέλαβαν τα τυροκομικά που τους αναλογούσαν.
Ερώτηση 1η: Πως καθορίστηκε ποιοι πραγματικά είχαν ανάγκη; Και πως γνωρίζουν οι υπεύθυνοι πως δεν υπάρχουν άλλες οικογένειες που ενδεχόμενα βρίσκονται στην ίδια ή και δυσκολότερη κατάσταση;
Ερώτηση 2η: Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι που έτρεξαν το πρόγραμμα; 
Ερώτηση 3η: Από που προέκυψαν τα στοιχεία για τις οικογένειες;
Ερώτηση 4η: Γιατί δεν ενημερώθηκαν τα τοπικά ΜΜΕ ώστε να πληροφορηθεί ο κάθε ενδιαφερόμενος την δράση αυτή; Για ψύλλου πήδημα κύριοι του Δήμου στέλνετε εκατοντάδες μέηλς στα τοπικά μπλογκς για να προβάλλετε τις ανούσιες συνήθως παρουσίες σας και για ένα τέτοιας βαρύτητας (για ευπαθείς ομάδες πρόγραμμα) κάνετε τους μουγκούς. Γιατί;

Σημείωση: Ούτε στο επίσημο site του Δήμου διακρίναμε οποιαδήποτε ενημέρωση. ΕΥΓΕ!!!

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Ντολόρες Ιμπάρρουρι Pasonaria, 9/12/1895 – 12/11/1989)


Όγδοη από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχικής οικογένειας Βάσκων ανθρακωρύχων, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο σε ηλικία 15 ετών για να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά της. Το 1919 παντρεύεται τον Χουλιάν Ρουίζ, ανθρακωρύχο και συνδικαλιστή. Η φυλάκισή του ένα χρόνο αργότερα, λόγω συμμετοχής του σε μια γενική απεργία, ενέτεινε την οικονομική δυσχέρεια της οικογένειας και κινητοποίησε πολιτικά την Ιμπαρούρι.Το La Pasionaria (Λουλούδι του Πάθους) ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε στα πρώτα της άρθρα στην τοπική εφημερίδα ανθρακωρύχων El Minero Vizcaino. Το όνομα αυτό την ακολουθεί έκτοτε.

Η ενασχόλησή της με την Αριστερά ξεκινάει το 1920, χρονιά που εκλέγεται στην Επαρχιακή Επιτροπή του Βάσκικου Κομουνιστικού Κόμματος. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, μετακομίζει στη Μαδρίτη, όπου γίνεται συντάκτρια της αριστερής εφημερίδας Mundo Obrebo. Οι επιρροές του Μαρξ, παρά τις ρωμαιοκαθολικές καταβολές της οικογένειάς της, είναι έντονες. Σύντομα, γίνεται μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας. Η έντονη δράση της και ο φλογερός της λόγος την οδήγησαν αρκετές φορές στην φυλακή. Στις προτεραιότητές της: η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και υγειονομικής περίθαλψης των εργατών.
Με το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου το 1936, ο αντιφασιστικός αγώνας αποκτά σάρκα και οστά. ¡No Pasaran! (Δεν θα περάσουν) φωνάζει και ο λαός ακολουθεί. Καλεί τις γυναίκες να πολεμήσουν με μαχαίρια και καυτό λάδι κατά της δικτατορίας. Η επιρροή του Κομουνιστικού Κόμματος αυξάνεται και η Ιμπαρούρι αποτελεί πλέον κεντρική του φιγούρα.

Η νίκη του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο το 1939 την οδηγεί στην εξορία. Η Πασιονάρια μεταβαίνει στη Σοβιετική Ένωση, όπου οι αγώνες της ήταν ήδη γνωστοί, και συνεχίζει την πολιτική της δραστηριότητα. Την ακολουθεί κι ο γιος της, ο οποίος κατατάσσεται στον Κόκκινο Στρατό. Χάνει, ωστόσο, τη ζωή του στη Μάχη του Στάλινγκραντ το 1942.Το 1944, κι ενώ βρίσκεται ακόμα στην εξορία, γίνεται Γενική Γραμματέας του Κομουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας.
Μόνο μετά τον θάνατο του στρατηγού Φράνκο επιστρέφει στη χώρα της, όπου την υποδέχονται θριαμβευτικά. Η Πασιονάρια είναι για τον ισπανικό λαό, το πρόσωπο, το έμβλημα που τόλμησε να αντιπαραταχθεί σε ένα καθεστώς που καταπάτησε την ελευθερία του και αμαύρωσε την Ιστορία του. Ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ εμπνεύστηκε στο βιβλίο του Για ποιον χτυπάει η καμπάνα από το μεγαλείο της γυναίκας Ντολόρες Ιμπαρούρι.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Δημιουργία ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ παράταξης

Με δελτίο τύπου που απέστειλε στα ΜΜΕ του Θερμαϊκού δηλώνει παρούσα στις επόμενες δημοτικές εκλογές μια νέα παράταξη. Ο πυρήνας της, που προφανώς, εντάσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ  αναμένει, όπως δηλώνει,  τον εμπλουτισμό της κίνησης από ενεργούς πολίτες της περιοχής και καθορίζει ένα πλαίσιο αρχών και στόχων  που έρχονται σε αντίθεση με τις μνημονιακές πολιτικές που έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους πολίτες και την τοπική αυτοδιοίκηση.
 
Το δελτίο τύπου:
Την Παρασκευή 1 Νοέμβριου εμείς, πολίτες του Δήμου Θερμαϊκού, αποφασίσαμε την ίδρυση νέας δημοτικής παράταξης με την ονομασία, <Θερμαϊκός-Συμπολιτεία Αλληλεγγύης και Ανατροπής>.
Η παράταξη αυτή ,σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης (οικονομικής –πολιτικής- κοινωνικής-αυτοδιοικητικής ) δηλώνει την πλήρη αντίθεση της στις μνημονιακές πολιτικές, που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα ,και οδηγούν τη χώρα τους πολίτες την αυτοδιοίκηση , στην καταστροφή. Πιστεύουμε ότι απέναντι στη σημερινή πολιτική ,οι δυνάμεις του τόπου και της Αυτοδιοίκησης , οφείλουν να συστρατευθούν για
  • · Να προστατέψουν την Αυτοδιοίκηση , έναν γνήσιο λαϊκό ,δημοκρατικό θεσμό, διασφαλίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα της .
  • · Να υπερασπιστούν τη δημόσια περιουσία από το ξεπούλημα .
  • · Να αναπτύξουν ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης με αναβάθμιση των υπαρχουσών δομών και τη δημιουργία νέων σε συνεργασία με τα κινήματα της περιοχής και τις εθελοντικές κινήσεις .
  • · Να ενδυναμώσουν τη Δημοκρατία , με ενδοδημοτική αποκέντρωση , ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους στα τοπικά συμβούλια .Nα στηρίξουν ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα καταργεί τον Καλλικράτη .
  • · Να εφαρμόσουν καθαρές και διάφανες διαδικασίες διαχείρισης των οικονομικών του δήμου .
  • · Να αναπτύξουν τις υποδομές ισόρροπα σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα βάσει ενός σχεδιασμού που θα παίρνει υπ όψη του τον αστικό και αγροτικό χαρακτήρα του δήμου ,τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του(τουριστική περιοχή-γειτνίαση με το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης).
  • · Να σεβαστούν και να αναδείξουν τις περιοχές φυσικού κάλλους του δήμου .
  • · Να αναδείξουν ένα εργασιακό μοντέλο που στηρίζεται σε σταθερές εργασιακές σχέσεις με ορθολογική και παραγωγική αξιοποίηση του διαθέσιμου υπαλληλικού δυναμικού .
Είμαστε σίγουροι ότι η πρόταση αυτή θα εμπλουτίζεται συνεχώς από τους ενεργούς πολίτες, με την ελπίδα ότι θα οδηγεί σε κοινές δράσεις με απτά αποτελέσματα, για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας...

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Γιατί τώρα προταση μομφής ?

του Δημήτρη Γιατζόγλου

Αργά σήμερα το βράδυ η πλειοψηφία της βουλής θα απορρίψει την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης.

Γιατί λοιπόν πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ τη σχετική πρωτοβουλία ;

Διότι αλλοίμονο αν η Αριστερά οργάνωνε τις πολιτικές της παρεμβάσεις εκ του ασφαλούς, δηλαδή με το κριτήριο του αμέσου αποτελέσματος. Τότε οι κοινωνίες θα βρίσκονταν ακόμα στη φάση της προϊστορίας τους.
Και κυρίως, διότι αυτή η πρωτοβουλία παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όχι μόνο στον στεγανό χώρο της πολιτικής κορυφής αλλά μέσα στο κοινωνικό σώμα :

-Επιταχύνει τις διεργασίες αποσύνθεσης του κυβερνητικού μπλοκ και της πολιτικής του απονομιμοποίησης.
-Απογυμνώνει από τα άλλοθι τους αξιοθρήνητους συνοδοιπόρους του.
-Προκαλεί μια συζήτηση για το σύνολο της κρίσης, σε όλες τις εκφάνσεις της, όχι μόνο για τα επιμέρους επικαιρικά της στοιχεία.
-Πολώνει ορθολογικά –δηλαδή πολιτικά- την αντιπαράθεση, προς το βασικό της επίδικο, δηλαδή την ανατροπή του εφαρμοζόμενου νεοφιλελεύθερου προγράμματος, το οποίο δεν μπορεί να βελτιωθεί μ’ έναν καχεκτικό, αποσπασματικό μεταρρυθμισμό.
-Και μας βάζει όλους μπροστά στην ατομική ευθύνη της θεμελιώδους επιλογής, αν δηλαδή θα συμμεριστούμε την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν θα εξακολουθήσουμε να υποκύπτουμε στον ασκούμενο εκβιασμό των κυρίαρχων, ελεεινολογώντας κάθε φορά εκ των υστέρων την μοίρα μας.

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Α. ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 7/11/13

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεκαπέντε μήνες μετά την ετυμηγορία του ελληνικού λαού, που έδωσε εντολή επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και τερματισμού των βάρβαρων και αναποτελεσματικών μέτρων λιτότητας, που έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στο μη παρέκει. Μετά από 15 ολόκληρους μήνες είναι πια σε όλους τους έλληνες και όλες τις ελληνίδες ότι η κυβέρνηση Σαμαρά απέτυχε.
Απέτυχε να αξιοποιήσει τη λαϊκή εντολή και να επαναδιαπραγματευθεί.
Απέτυχε να χαράξει στρατηγική διεξόδου.
Απέτυχε να συγκρατήσει στοιχειωδώς την οικονομική κατάρρευση.
Απέτυχε να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση που χτυπά τη πόρτα ολοένα και περισσότερων εκατομμυρίων συμπολιτών μας που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας άνεργοι, εξαθλιωμένοι.

Επιλέξατε, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες και τις απατηλές προγραμματικές σας δεσμεύσεις, να ακολουθήσετε το δρόμο της πλήρους υποταγής στις επιθυμίες και τις υποδείξεις της τρόικας.
Ακόμα και όταν οι ίδιοι οι εταίροι μας παραδέχθηκαν τη λάθος συνταγή, η κυβέρνησή σας η κυβέρνηση  Σαμαρά μίλαγε για success story.
Ακόμα και όταν οι κυνικοί τεχνοκράτες του ΔΝΤ μίλησαν για διαγραφή μέρους του χρέους, η κυβέρνηση Σαμαρά σιώπησε.
Ακόμη και όταν το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο, αποφάσισε τη σύσταση εξεταστικής Επιτροπής για τις ευθύνες της τρόικας στην αποτυχία του μνημονίου, η κυβέρνησή σας η κυβέρνηση Σαμαρά συνέχιζε να συγκαλύπτει τις ευθύνες.
Σήμερα την αποτυχία των επιλογών σας, προσδοκάτε να τη μετατρέψετε σε σκληρή τιμωρία δίχως τέλος για τον Ελληνικό λαό.
Μετά τη λεηλασία του εισοδήματος, τώρα ετοιμάζεστε να λεηλατήσετε και την ίδια την ιδιοκτησία.
Καταστρέφετε τη μικρή και μεσαία διαστρωμάτωση, διαλύετε τη παραγωγική βάση, συρρικνώνετε και τις τελευταίες ελπίδες της ελληνικής οικονομίας για ανάκαμψη.
Σε αυτές σας τις επιλογές, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν έχετε πια  κανένα κοινωνικό έρεισμα, καμία λαϊκή νομιμοποίηση.
Μόνος σύμμαχός σας σε αυτή τη καταστροφική πορεία, μια μικρή ολιγαρχία προνομιούχων και ευνοημένων διαπλεκόμενων επιχειρηματιών.
Ακριβώς όμως επειδή έχετε χάσει κάθε κοινωνική και λαϊκή νομιμοποίηση, ακριβώς διότι η πολιτική η δική σας και της τρόικα, που εφαρμόζετε έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση στο λαό για να συνεχίσετε το καταστροφικό σας έργο, γίνεστε ολοένα και πιο επικίνδυνοι.  Επικίνδυνοι για την κοινωνία,  επικίνδυνοι για τον τόπο επικίνδυνοι για τη δημοκρατία.
Πριν από πέντε μήνες αποφασίσατε πραξικοπηματικά χωρίς να το φέρετε στη Βουλή και με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου βάλατε λουκέτο στη Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Επί μήνες αρνηθήκατε να συμμορφωθείτε με την απόφαση του ΣτΕ.
Και επιμένοντας να παρανομείτε, να γράφετε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας ούτε καν τη Πράξη νομοθετικού περιεχομένου για το λουκέτο στην ΕΡΤ, φέρατε προς κύρωση στη βουλή.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά :
Προχθές με προκλητικό τρόπο, η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποφάσισε να χαρίσει στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών καναλιών που επί χρόνια λειτουργούν με προσωρινές άδειες που δεν τις έχουν πληρώσει, η κοινοβουλευτική κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε να κάνει δωρεά,  τη δημόσια περιουσία των ψηφιακών συχνοτήτων στους ιδιοκτήτες.
Αφού βεβαίως προηγούμενα τους είχε δοθεί το προνομιακό καθεστώς του παρόχου σήματος.
Και δυο μέρες μετά, ολοκληρώνοντας πλήρως την εκτροπή και την μετατροπή της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας σε μιντιακή δημοκρατία εισέβαλαν με απόφασή σας αστυνομικές δυνάμεις, στο κτίριο της δημόσιας Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση Σαμαρά, η κυβέρνησή σας, ετοιμάζεται να βάλει ξανά το μαχαίρι στη πληγή, με νέα μέτρα,
την ίδια στιγμή που ετοιμάζεται να φορολογήσετε ακόμα και τις στάνες και τις αγροικίες,
Χαρίζετε εκατομμύρια στη διαπλοκή
και φιμώνετε για χάρη της, Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, τη πραγματική  δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Και το χειρότερο  αυτό που μας ανησυχεί , σήμερα αποφασίζετε να μπείτε στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ,  προκειμένου να μπορείτε πάλι νύχτα με την ησυχία σας να μπαίνετε στα σπίτια των ανθρώπων που χρωστάνε και να τα βγάζετε στον πλειστηριασμό, γιατί αυτό απαιτεί η τρόικα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτή τη θεσμική εκτροπή δε δικαιούμαστε να την αποδεχτούμε. Εμείς ως Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν δικαιούμαστε να ανεχθούμε να αποδεχθούμε αυτή τη μέγιστη θεσμική εκτροπή. Βεβαίως η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο εμάς.
Η ευθύνη βαραίνει όλους τον καθένα και την καθεμία από εμάς τους βουλευτές όλων των κομμάτων και των πτερύγων του κοινοβουλίου. Η ευθύνη είναι βαριά και  ιστορική.
Ας την αναλάβει ο καθένας και η καθεμιά, καθ´ όπως του αναλογεί.
Κύριε Πρόεδρε
Ενημερώνω και εσάς και το σώμα ότι η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αποφάσισε το άρθρο 142 του κανονισμού της Βουλής, να καταθέσει Πρόταση Δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης Σαμαρά.
Η πορεία προς την οικονομική καταστροφή και την αναξιοπρέπεια του λαού μας πρέπει να σταματήσει τώρα.
Οφείλουμε, έχουμε χρέος να τη σταματήσουμε.
Η συρρίκνωση και η απαξίωση της δημοκρατίας, πρέπει να σταματήσει και να σταματήσει τώρα. Έχουμε χρέος να την εμποδίσουμε.
Και με τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας, των Ελληνίδων και των Ελλήνων, είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουμε να εμποδίσουμε αυτήν την πορεία. Να σταματήσουμε την καταστροφή και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας.

ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ ;

του Γιώργου Μαυρομάτη
 
Πολύς λόγος γίνεται από προχθές για το αν ήταν κατάλληλη ή στιγμή για την υποβολή της πρότασης Δυσπιστίας από τον Σύριζα. Η Κυβερνητική συμμαχία από τη μεριά της τη θεωρεί θείο δώρο γιατί νομίζει και περισσότερο εύχεται ότι θα συσπειρώσει τους βουλευτές της που πρόσφατα έδειξαν κριτική διάθεση απέναντι στις αυθαιρεσίες του Υπουργού Οικονομικών και της παρέας του που αφού απέτυχαν (;) στην φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, όπως εξ άλλου κατηγορήθηκε και από την ίδια την τρόικα,ακολούθησαν την πεπατημένη της φορολόγησης των συνήθως ευάλωτων μικροιδιοκτητών, συνταξιούχων και μισθωτών. Την ίδια στιγμή κωλυσιεργεί τις συνομιλίες με τη Τρόικα για να τις κάνει μετά την ψήφο εμπιστοσύνης . Το ΚΚΕ από τη μεριά του δεν μας ξάφνιασε, βλέποντας τον πραγματικό εχθρό στην ανοδική πορεία του Σύριζα, θα καταψηφίσει μεν την κυβέρνηση αλλά κουνάει το δάχτυλο στους λαοπλάνους οπορτουνιστές . Η Δημάρ με τη σειρά της παραπαίοντας ανάμεσα στις εσωτερικές διαμάχες και τα εκτός βουλής ποσοστά της κόβει το μωρό στα δύο και δηλώνει απλώς παρούσα. Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα σκηνικό αβεβαιότητας που ίσως οδηγήσει τελικά στο να πάρει η συγκυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης. Είναι αλήθεια αφελής η κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα που ομόφωνα ψήφισε την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Ο πολιτικός χρόνος των επόμενων ημερών είναι πάρα πολύ πυκνός και αδυσώπητος για την κυβέρνηση!!!! Έστω και μετά την πιθανή ψήφο εμπιστοσύνης έχει πολλούς δράκους να αντιμετωπίσει. Πρώτα πρώτα τα νέα μέτρα που απαιτεί η Τρόικα που έστω και αν τα αφήσει για τον Απρίλιο του '14 εν τούτοις πρέπει να τα εγγράψει στον προυπολογισμό που θα κατατεθεί στις 20 Νοεμβρίου. Τις 4,000 απολύσεις μέσα στο '13 Το Νομοσχέδιο για τα ακίνητα που θα είναι σίγουρα άδικο. Οι μειώσεις των συντάξεων. Η κατάθεση της πρότασης εξεταστικής για τα Ναυπηγεία. Η διαρκής πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών των δύο εταίρων. Ο Σύριζα ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν κατέθετε πρόταση Δυσπιστίας !!!! Έσυρε τον Σαμαρά στη βουλή που την απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι. Ξαναέφερε στο προσκήνιο την πολιτική, που είχε αντικατασταθεί από τις δικολαβίστικες στρεψοδικίες των κυβερνώντων. Εκμεταλλεύτηκε την χουντικού τύπου επέμβαση στην ΕΡΤ. Βάζει τον Σαμαρά να υποσχεθεί πράγματα που σίγουρα θα αναιρέσει στις 20 Νοέμβρη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν σπατάλησε ο Σύριζα το χαρτί της πρότασης Μομφής γιατί σε λίγες δύσκολες για τον Σαμαρά μέρες θα ακολουθήσει άλλη μία ψήφος εμπιστοσύνης, η Κατάθεση του Προύπολογισμου. Οψόμεθα !!!